بعد از کار ضعیف ده نمکی تو اخراجی های 3 و معراجی ها ( ضعیف یعنی به دل من ننشست، شاید مدلش تکراری شده بود.) حالا نوبت سریال معراجی هاس که من تو این چند قسمتی که نشون داده عجیب برده به هوای زمان دانشجویی!

دوران خیلی قشنگی بود، پر از هیاهو! وقتی غوغا سالاری تو فضای دانشگاه حاکم میشه دیگه میشی مثل اون ادمایی که نشون داد بی جهت تو سرای دانشگاه به این سمت و اون سمت میدویدند. البته دانشگاه زمانی از وضع امروزش زنده تر بود. اما متاسفانه با مشغول شدن بیشتر نوجوون ها به بلوغ و سر در اوردن از جنس مقابل، از اولویت داشتن کار جون دار تو دانشگاه ها کم شده. چون همین نوجوون ها هستند که از هفته ی آینده پا به دانشگاه ها میزارن.

الانه کمتر دانشجو ها خودشون فتح باب تو حوزه های جدید می کنن و منفعل عمل می کنن. صبر می کنن اتفاقی بیفته بعد به فکر می افتن کاری انجام بدن، کمتر فعالیتی دیده میشه که سراغازش خود دانشجو باشه. یا منتظرا امریکا یه حرفی بزنه یا فلان مسئول صحبتی بکنه یا عملی انجام بده تا جوابی بهش بدن یا حرفاش نقد بکنن.

کمتر دیده میشه که خود دانشجو ها فارغ از تقویم و اتفاقات دانشگاه و جمهوری اسلامی ایران و دنیای خاکی خودمون، جریان فکری مستقلی داشته باشتن، تا فریب امثال بالا زاده هارو نخورن و بازیچه دست آقازاده ها نشن.

حرف حرف حاج کریمی معراجی هاس که میگه دوزار کار فرهنگی انجام ندادید.

یار دبستانی امروز من قدم تو دانشگاهی میزاری که یا میتونه تورو فرد نمونه ای بسازه حداقل برای خانوده خودت و یا میتونه چند سال از پر ثمرترین سال های عمرت صرفا تو هیاهو و خوشی های زودگذر بگذرونی.انتخاب با خودته که یه نگاه به نمونه های زندگی اطرافیانت بندازی، تا ببینی از وضع زندگی کدومشون خودت راضی تر هستی.

تا سلامی دوباره، سلامت روح و بدن رو برای تو خواننده ی عزیز میخوام. بدروووود